تشخیص آسیب شناسی و ملکولی ویروس آبله پرندگان در مرغان بومی شهر خرم آباد

آبله یک بیماری ویروسی متداول و واگیردار در گونه های مختلف پرندگان اهلی و وحشی با گسترش جهانی است که عموما برای گونه های مختلف پرندگان اختصاصی میزبان است. در مطالعه حاضر، همه گیری های آبله پرندگان در مرغان بومی حومه خرم آباد با علائم بالینی نظیر بی اشتهایی، کز کردن، ژولیدگی پرها، ضایعات به صورت ندول های زگیل مانند بر روی تاج، ریش و اطراف پلک ها، روی سطح دهان، حلق و اپیگلوت با میزان ابتلای 50 درصد و تلفات پنج تا 20 درصد مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش هیستوپاتولوژی ضایعاتی از قبیل دژنرسانس، واکوئلدار شدن و هیپرپلازی سلول های پوششی و گنجیدگی های ائوزینوفیلیک درون سیتوپلاسمی (بولینجر بادی) در سلول های مبتلا مشاهده گردید. در آنالیز فیلوژنی جدایه های Fowl pox virus تعیین توالی شده در مطالعه حاضر دور از دیگر جدایه های ایران و در کنار جدایه هایی از تانزانیا، مصر و آلمان قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که آگاهی از وضعیت وقوع آبله در مرغان بومی با توجه به آسیب این بیماری به اقتصاد مناطق روستایی و نقش آنها به عنوان منبع بیماری برای گله های طیور صنعتی واجد اهمیت زیادی است.