بررسی تاثیرالگوی توانمند سازی خانواده محور بر بهبود کیفیت زندگی در بیماران سالمند مبتلا به آنژین صدری

بیماری های قلبی عروقی عامل اصلی مرگ در کشورهای در حال توسعه است. نداشتن آگاهی و دانش کافی بیمار و خانواده او در رابطه با بیماری، نحوه کنترل و مراقبت آن را مختل و در نتیجه باعث کاهش کیفیت زندگی می شود. هدف از مطالعه حاضر تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر بهبود کیفیت زندگی در بیماران سالمند مبتلا به آنژین بود.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 90 بیمار 60 سال به بالا مبتلا به آنژین صدری بستری در بخش های قلب بیمارستان بوعلی سینای شهر قزوین انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس و سپس تخصیص تصادفی انجام شد. برای گروه آزمون الگوی توانمندسازی خانواده محور با چهار مرحله تهدید درک شده به روش بحث گروهی، خودکارآمدی به روش مشکل گشایی، عزت نفس به روش مشارکت آموزشی و ارزشیابی فرآیندی و برآیندی و برای گروه کنترل مراقبت رایج اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل متغیرهای دموگرافیک، ابزارهای تخصصی الگوی توانمندسازی خانواده محور و پرسشنامه کیفیت زندگی آنژین سیاتل بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 22 SPSS از طریق آزمونهای آماری کای دو، تی مستقل و زوجی و آزمون آنکووا انجام شد.
ابعاد مختلف کیفیت زندگی بعد از مداخله در گروه آزمون نسبت به قبل از مداخله و نیز نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی دار داشت.
الگوی توانمندسازی خانواده محور در بیماران مبتلا به آنژین صدری توانست کیفیت زندگی آنان را ارتقا بخشد.