بررسی اثر درمانی لیکوپن در بهبود ضایعات لیکن پلان دهانی اروزیو: کارآزمایی بالینی مقدماتی

لیکن پلان یک بیماری التهابی پوست و مخاط است که 4-0/2% از جمعیت عمومی را مبتلا می کند، هرچند علت دقیق ابتلا به لیکن پلان مشخص نیست اما برخی از پژوهشگران رادیکال های آزاد و استرس های اکسیداتیو را در ایجاد آن دخیل می دانند. پژوهش کنونی با هدف بررسی اثر درمانی لیکوپن در بهبود ضایعات دهانی لیکن پلان انجام گرفته است.
تعداد 30 بیمار به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری مبتلا به لیکن پلان دهانی که بیماری آن ها توسط هیستوپاتولوژی تایید شده بود، از بهمن 1394 تا تیر 1395 وارد مطالعه شدند. گروه اول درمان کورتون موضعی را به همراه لیکوپن سیستمیک به میزان mg 15 روزانه را به مدت یک ماه و گروه دوم کورتون موضعی به تنهایی دریافت کردند. درد ضایعات با روش Numeric rating scale و درجه ضایعات با معیار Thongprasom پیش و پس از درمان در دو گروه ثبت شد.
در گروه مطالعه و شاهد به ترتیب، درد پیش از درمان 1/2±5/4 و 0/9±5/7، درد پس از درمان 1/8±3/01 و 1/5±3/2 بود که اختلاف آماری معنادار نداشت (0/6P= و 0/4P=). درجه ضایعات لیکن پلان دهانی پیش از درمان 1±4/1 و 0/8±4 و درجه ضایعات پس از درمان 1/2±1/7 و 1/5±1/8 بود که هیچ کدام از موارد گفته شده بین دو گروه اختلاف آماری معنادار مشاهده نشد (0/7P= و 0/8P=).
نتایج پژوهش کنونی نشان داد استفاده از درمان سیستمیک لیکوپن در کنار کورتون موضعی در مقایسه درمان کورتیکواسترویید موضعی به تنهایی اثر چندانی در کاهش درد و تغییر درجه بیماری ندارد.