تحلیل روند روزانه آلاینده های هوای کلانشهر تهران

در این پژوهش، داده های شش آلاینده اصلی استاندارد قابل اندازه گیری هوای تهران، شامل: دی اکسید گوگرد (SO2)، مونواکسیدکربن (CO)، ذرات معلق (PM2.5 و PM10 )، گاز دی اکسید نیتروژن (NO2) و گاز اوزن (O3) در یک بازه عمدتا 11 ساله از 2002 تا 2012 جمعا به مدت 4018 روز برای تحلیل آماری و بررسی روند تاریخی توزیع آلاینده ها در جو تهران مورد استفاده قرار گرفته است. روش های مورد استفاده این پژوهش عبارتند از: آمار توصیفی، تحلیل مولفه روند سری های زمانی بویژه روند خطی، پلی نومیال و نمایی بوده و از روش ناپارامتری من کندال برای بررسی معنی داری روند تغییرات استفاده شده است.
تحلیل روند تاریخی داده های آلودگی هوای تهران نشان داد که، روند SO2 با سهمی درجه 3، CO با خطی، NO2 با نمایی و O3 با سهمی درجه 2 دارای برازش بهتری هستند. روند PM10 وPM2.5 روند مشخص و قابل توجهی در طول دوره مورد مطالعه از خود نشان ندادند. نتایج حاصل از آزمون من کندال نشان داد که روند تغییرات زمانی آلاینده های CO، NO2، O3 با 95 درصد فاصله اطمینان معنی دار بوده، ولی روند تغییرپذیری آلاینده های CO و ذرات معلق PM10 و PM2.5 معنی دار نیستند. بنابراین با توجه به روند تاریخی داده های مورداستفاده از سری آلاینده های هوای تهران و تداوم فعلی آنها انتظار می رود که در هوای تهران آلاینده NO2 در آینده افزایش قابل توجهی پیدا کرده و کماکان آلودگی هوای تهران با درنظرگرفتن آلاینده یاد شده تداوم یابد. اما اگر انتشار آلاینده های هوای CO و ذرات معلق PM10 و PM2.5 با روال فعلی تداوم یابد، کاهش یا افزایش قابل توجهی از آلاینده های مذکور انتظار نمی رود، در عوض انتظار می رود با تداوم روال و روند فعلی انتشار دو آلاینده CO، O3 کاهش قابل توجهی در میزان انتشار گازهای مذکور بوجود آید.