بررسی نتایج درمانی و بقاءNon-hilar clamping Simple enucleationدر بیماران مبتلا به Renal cell carcinoma (T1)

هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج درمانی و بقاء بیماران مبتلا به کارسینوم سلول کلیوی (Renal Cell Carcinoma - RCC) تحت درمان با خارج سازی تومور بدون کنترل شریانی می باشد.
در این مطالعه بررسی موارد، کلیه بیماران مبتلا به RCC-T1 که در سال های 1383 تا 1393 در بیمارستان هاشمی نژاد تهران تحت جراحی خارج سازی تومور بدون کنترل شریانی قرار گرفته اند و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند وارد مطالعه گردیدند. معیارهای خروج شامل وجود RCC مولتی فوکال، وجود توده سین کرونوس در بیماران، اثبات وجود لنف نود مثبت قبل یا حین جراحی و رادیکال نفرکتومی قبلی به علت RCC بوده است. از 134 بیمار تحت پارشیل نفرکتومی تومور T1 (T1a، T1b) مورد بررسی قرار گرفته، 9 بیمار فالواپ را تکمیل نکرده و 10 بیمار با تشخیص پاتولوژیک انکوسیتوم و انژیومیولیپوم از مطالعه خارج شدند. در نهایت 115 بیمار با تشخیص بر مبنای پاتولوژی RCC کلیه تحت خارج سازی تومور بدون کنترل شریانی مورد بررسی قرار گرفتند.
در این مطالعه، 115 بیمار با تشخیص قطعی RCC بر اساس پاتولوژی بررسی شدند که 70 مورد (%9/60) مذکر و 45 نفر (%1/39) مونث بودند. سن بیماران از 20 تا 75 سال متغیر بوده و میانگین آن 28/51 سال بوده است. میزان بقا کلی در مطالعه حاضر سه ساله 97% و پنج ساله 89% بوده است. همچنین میزان بقا اختصاصی سرطان در مطالعه حاضر سه ساله 100% و پنج ساله 95% بوده است. بیمارانی که عود داشته اند 2 مورد مونث و 2 مورد مذکر بوده اند. که عود بیماری با جنسیت ارتباط معنی داری نداشته است (511/0=p). همچنین بیماران عود کرده 2 مورد کلیه چپ و 2 مورد کلیه راست بوده اند و تفاوت اماری معنی داری مشاهده نشد (643/0=p). هر 4 بیمار عود کرده پاتولوژی T1b داشته اند که تفاوت معنی داری مشاهده شد (026/0=p). همچنین بیماران عود کرده گرید 2 به بالا داشته اند و در بیماران با گرید 1 عود بیماری مشاهده نشد (001/0>p). تفاوت معنی داری میان سرعت فیلتراسیون گلومرولی (Glomerular Filtration Rate-GFR) قبل و 3 ماه بعد از عمل مشاهده نشد (802/0=p). حاشیه ها و بیوپسی از بستر تومور در همه موارد منفی بود.
انجام Non clamping SE در بیماران با توده T1 کلیه نتایج انکولوژیک مشابه با پارشیل نفرکتومی دارد. در این مطالعه عود در موارد T1b بالاتر بود که به نظر می رسد در تعیین روش درمانی در تومورهای T1 b باید از معیارهای جامع تری و پیگیری دقیق استفاده کرد. Non clamping SE با حفظ عملکرد کلیه گزینه مناسبی در درمان تومورهای T1 می باشد و منجر به عوارض بیشتری به دنبال جراحی نشده و می تواند به صورت گسترده تری به کار گرفته شود.