بررسی تغییرات پاسخ التهابی و عملکرد عضلانی به فعالیت وامانده ساز پس از چهار هفته مکمل دهی با روغن ماهی

التهاب به عنوان پاسخ بدن به عوامل بیماری زاست که در پاسخ به فعالیت ورزشی نیز اتفاق می افتد. تحقیقات گذشته حاکی از نقش کاهنده روغن ماهی بر کاهش التهاب در بیماران بوده اند اما تاکنون تحقیق زیادی در رابطه با نقش التهاب بر تغییرات سطوح التهاب در افراد سالم و در پاسخ به فعالیت به همراه سنجش تغییرات در عملکرد عضلانی انجام نشده است.
تحقیق حاضر از نوع مطالعات تجربی بوده و برای این منظور از 16 مرد سالم (سن: 64/2 ± 90/26 سال، وزن 42/10±33/78 کیلوگرم، درصد چربی 46/5±4/18 درصد) به عنوان آزمودنی استفاده شد که در دو گروه روغن ذرت (7 نفر) و روغن ماهی (9 نفر) استفاده گردید که آزمودنی ها برای مدت 4 هفته اقدام به مصرف مکمل به میزان 6 گرم در روز نمودند و پاسخ آنان به آزمون بروس تعدیل شده تا سطح واماندگی قبل و بعد از مصرف مکمل ارزیابی گردید. در پاسخ به مکمل دهی سطوح فاکتور کشنده توموری (TNF-α)، اینترلوکین 10 (IL-10)، کورتیزول بزاقی و حداکثر انقباض ارادی (MVC) اندازه گیری گردید. برای اندازه گیری فاکتورهای خونی و بزاقی از روش الایزا و برای ارزیابی های آماری از نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده گردید. سطح معناداری نیز معادل 05/0P< در نظر گرفته شد.
نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن بود که روغن ماهی باعث کاهش سطوح پایه مقادیر TNF-α و IL-10 و افزایش در مقادیر پایه MVC می شود (05/0P<). همچنین، تفاوت معناداری میان تغییرات دو گروه در پاسخ به مکمل دهی و فعالیت در مقادیر IL-10 (017/0P=، 17/9F=) و MVC (046/0P=، 79/4F=) مشاهده شد (05/0P<).
مجموعا به نظر می رسد که مکمل دهی روغن ماهی باعث کاهش کلی سطح التهاب به همراه افزایش سطح عملکرد عضلانی می شود، هرچند مسیر دقیق سلولی ملکولی آن نیاز به بررسی بیشتری دارد.