بررسی نقش یافته های داپلر سونوگرافی در تعیین شانس تعبیه، میزان شکست و قابل دستیابی شدن فیستول شریانی وریدی در بیماران همودیالیزی کاندید تعبیه فیستول شریانی وریدی

تعبیه فیستول شریانی- وریدی یکی از مهم ترین شیوه ها جهت انجام همودیالیز است و پیش بینی قابلیت تعبیه، نحوه عملکرد فیستول، میزان شکست و قابل دستیابی شدن فیستول اهمیت بسزایی در این راستا دارد. در این مطالعه نقش یافته های سونو داپلر در جمعیت مورد مطالعه (بیماران مرحله انتهایی بیمای کلیوی) که کاندید تعبیه فیستول شریانی- وریدی برای انجام همودیالیز هستند، در پیش بینی قابلیت تعبیه، نحوه عملکرد فیستول، میزان شکست و قابل دستیابی شدن فیستول شریانی- وریدی بررسی شده است.
در این مطالعه مشاهده ای که به صورت یک بررسی مقطعی تحلیلی انجام شد، 108 بیمار نیازمند فیستول شریانی- وریدی که در معاینه بالینی اندام فوقانی شریان و به ویژه ورید مناسبی نداشتند را تحت سونوگرافی داپلر قرار دادیم که تعداد 61 نفر از مبتلایان به نارسایی مزمن کلیه که کاندید تعبیه فیستول شریانی – وریدی بودند و بر اساس سونوگرافی داپلر شرایط مناسب تعبیه فیستول را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب شده و تحت عمل جراحی تعبیه فیستول قرار گرفتند و سپس ارتباط آن با میزان شکست و قابل دستیابی شدن فیستول شریانی- وریدی بررسی گردید.
در انتهای عمل جراحی در 7/96% بیماران مورد بررسی تریل لمس شد که نشانگر موفقیت عمل بود. 2/92% بیماران تحت همودیالیز قرار گرفتند که عملکرد نهایی فیستول خوب بود. سایر متغیرهای تحت بررسی با عملکرد نهایی فیستول ارتباط آماری معناداری نداشتند (05/0p >).
در مجموع بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه، چنین استنباط می شود که سونوگرافی داپلر اندام های فوقانی در بیماران همودیالیزی در پیش بینی و بالا بردن شانس تعبیه فیستول، کاهش شکست و قابل دستیابی شدن فیستول شریانی وریدی کمک کننده است.