مهار ژن هومانین جهت بررسی اثرات آن در اثر بخشی داروی Etoposide در رده سلولی سرطان معده

هومانین یک پپتید 24 آمینواسیدی می باشد که به عنوان فاکتور ایفاکننده ی نقش اتوفاژی در نظر گرفته می شود. نقش بدیهی آن در مهار آپوپتوز در سلول ها مشخص شده است، اما اهمیت آن در اتوفاژی در حال بررسی است. در این مطالعه به بررسی نقش پروتئین هومانین در القاء اتوفاژی و اثر دهی داروی شیمی درمانی اتوپوزاید پرداخته شد.
در این مطالعه تجربی، جهت سنتز و کلون کردن این ژن از وکتور pcDNA3.1 استفاده گردید. با روش الکتروپوریشن وارد رده سلولی AGS شد. میزان بیان به وسیله ی روش های SDS-PAGEوReal-time PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی در رده ی سلولی AGS ارزیابی شد. جهت مهار این ژن از مولکول های siRNA اختصاصی استفاده گردید. جهت وارد کردن siRNA به رده سلولی AGS نو ترکیب از لیپوفکتامین استفاده شد و اثرات مهار هومانین بر کارآیی عوامل شیمی درمانی با استفاده از آزمون های Real-time PCR وAssay MTT مورد بررسی قرار گرفت.
با توجه به نتایج داده های این مطالعه، دوز 100 نانو مول از siRNA حدود 40 درصد، باعث افزایش مرگ و میر سلول های سرطانی شد (05/0p<).
استنتاج: این مطالعه، مطالعه ای اولیه در مورد نقش ژن هومانین در القای autophagy در سلول های سرطانی بوده است و به طور دقیق مکانیسم آن در القاء autophagy مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه مشاهده شد، مهار HN3 می تواند اثر عوامل شیمی درمانی در سلول های سرطانی را افزایش دهد.