تاثیر برخی مواد معدنی بر کارامدی بیوکنترلی Bacillus pumilus INR7 علیه Rhizoctonia solani عامل مرگ گیاهچه لوبیا

یکی از راهبردهایی که در امر تجاری سازی عوامل بیوکنترل در نظر گرفته می شود، بحث طراحی محیط کشت برای تولید انبوه این باکتری هاست. این پژوهش با هدف بررسی اثر برخی عناصر معدنی روی تولید زیست توده و فعالیت بیوکنترلی باکتریBacillus pumilus INR7 علیه Rhizoctonia solaniعامل مرگ گیاهچه لوبیا به اجرا درآمد. عناصر معدنی مورد استفاده در این پژوهش شامل آهن، روی، مس، بر، کبالت، مولیبدن و منگنز بود که هر کدام در سه غلظت مورد استفاده قرار گرفتند. در این میان، غلظت متوسط و بیشینه آهن (36 و 72 میکرومول) و مس (7 و 14 میکرومول) و غلظت کمینه منگنز (5/12 میکرومول) به صورت معنی داری باعث افزایش جمعیت باکتری شدند. غلظت کمینه و متوسط روی (35 و 70 میکرومول) و بیشینه کبالت (14 میکرومول) باعث کاهش معنی دار جمعیت باکتری در مقایسه با محیط پایه M1 شدند. در آزمون گلخانه ای، عناصر آهن در غلظت متوسط (36) و مس در غلظت بیشینه (14 میکرومول) بیشترین اثر را در افزایش کارایی باکتری در کنترل بیماری مرگ گیاهچه لوبیا نشان دادند. در مقابل، غلظت های بیشینه آهن (72 میکرومول)، کمینه روی (35 میکرومول)، بیشینه منگنز (50 میکرومول) و متوسط مولیبدن (1/8 میکرومول) باعث کاهش معنی دار کارایی بیوکنترلی باکتری در مقایسه با محیط پایه M1 شدند. در مجموع، غلظت بهینه برای عناصر مورد استفاده مشابه نبود و حتی در مورد یک عنصر خاص بین غلظت بهینه برای تولید زیست توده و کارایی باکتری در بیوکنترل بیماری اختلاف وجود داشت.