مقایسه ویژگی های بیومتریک و عملکرد ورزشی کاراته کاران نخبه نوجوانان با منتخبین یک الگوی اختصاصی استعدادیابی کاراته

هدف از انجام این پژوهش مقایسه عملکرد ورزشی و ویژگی های بیومتریک کاراته کاهای نوجوان نخبه با یک الگوی اختصاصی استعدادیابی کاراته در یکی از باشگاه های حرفه ای ایران می باشد.
آزمودنی ها به صورت نمونه گیری در دسترس به دو گروه کاراته کاهای نوجوان نخبه (19 نفر) و اعضای مرکز استعدادیابی و قهرمانی باشگاه مورد نظر (19 نفر) تقسیم شدند و در ارزیابی متغیرهای بیومتریکی منتخب و آزمون های اجرای ورزشی شرکت نمودند. از روش های آمار توصیفی برای توصیف داده ها و رسم نمودارهای مختلف، از آزمون شاپیرو- ویلک برای تعیین نرمال بودن توزیع داده ها و آزمون آماری تی تست مستقل جهت مقایسه داده های جمع آوری شده دو گروه استفاده گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS 18 (با سطح معناداری 0/05> p ) استفاده شد.
نتایج این تحقیق نشان داد که میانگین هیچ کدام از پارامترهای بیومتریکی در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (0/05 p>). همچنین میانگین هیچ کدام از آزمون های اجرای ورزشی در دو گروه به غیر از آزمون ده متر دوم سرعت (0/05 p=) تفاوت معناداری نشان نداد.
با توجه به اینکه میان عملکرد ورزشی و پارامترهای بیومتریکی دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد- به جز یک متغیر- می توان نتیجه گرفت که فرایند استعدادیابی مورد استفاده در باشگاه مورد مطالعه، به لحاظ قدرت تشخیص و تمیز افراد مستعد از غیر مستعد موثر بوده است. همچنین با توجه به بومی بودن داده های مورد استفاده در تجزیه و تحلیل آزمون های مورداستفاده در این پژوهش، می توان الگوهای استعدادیابی مبتنی بر شاخص های بیومتریک و اجرای ورزشی را در رشته کاراته توسعه بخشید.