بهبود عملیاتی مدل ظرفیت- مقاومت در پیشبینی عملکرد فرآیند سیلابزنی مبتنی بر کل بازه تولید

ارائه یک تحلیل مبتنی بر شرایط عملیاتی فرآیندهای برداشت ثانویه یکی از وظایف اساسی مهندس نفت است؛ روش های تحلیل تزریق غیرامتزاجی بهعنوان یکی از روش های ثانویه به دو دسته تحلیلی و عددی تقسیم میشوند؛ روش های عددی روش های زمانبر و نیازمند خواص دقیق سنگ و سیال و تغییرات فشار در مخزن هستند ولی روش های تحلیلی به داده های ورودی کمتری نیازمند هستند؛ روش های تحلیلی برای تصمیمسازی های مدیریتی مناسبتر هستند. یکی از روش های تحلیلی که اخیرا از آن استفاده می شود مدل ظرفیت- مقاومت است، این مدل از نرخ تزریق و فشار جریانی تهچاه بهعنوان تنها داده های ورودی استفاده میکند این سادگی با وجود مزایا و سرعت، معایبی نیز دارد؛ از مهمترین این معایب میتوان نیاز به نوسانات بالا در نرخ تزریق اشاره کرد. این موضوع با کاربردهای عملیاتی در تضاد است زیرا در برنامه های عملی تزریق معمولا نرخ تزریق نوسانات بالای را ندارد، دومین نقص راهحل فعلی عدم در نظرگیری بازه تولید بهعنوان یک بازه واحد است به طوری که این بازه به تعداد گامهای زمانی شکسته می شود که این موضوع با طبیعت مخزن در تضاد است زیرا تمامی گامهای تزریق از ابتدا بر روی نرخ تزریق در یک بازه خاص زمانی اثر دارد. در این پژوهش سعی شد با ارائه تصحیحاتی بر روی راهحل مدل ظرفیت- مقاومت نواقص ذکر شده در بخش مربوط به کارکردهای عملیاتی و طبیعت مخزن کاهش پیدا کرده و فرضیات محدودکننده کمتر شوند. نتایج ارائه شده نشان میدهند که این تصحیحات افزایش دقت تخمین را به صورت کمی باعث شده به طوری که در دومین مخزن شبیه سازی شده، مخزن دارای نوسانات پایین نرخ تزریق و بازه تطبیق تاریخچه کوتاهتر از حد نیاز مدل کلاسیک، بود؛ روابط ارائه شده در پژوهشهای گذشته توانایی تخمین عملکرد این مخزن را نداشت ولی روابط ارائه شده تخمین بسیار قابل قبولی را فراهم آوردند.