اثر تغییر ساختار سنی جمعیت بر اجزای تقاضای پول در اقتصاد ایران

در ادبیات اقتصادی، تقاضای پول معمولا به چند متغیر کلیدی درآمد، نرخ بهره، نرخ ارز و نرخ تورم ارتباط داده می شود. اما در جوامعی که توزیع سنی جمعیت آن به گونه فاحشی تغییرکرده است، ساختار سنی جمعیت نیز متغیر توضیح دهنده مهمی است که باید در یک تابع تقاضای پول به خوبی تصریح شده، مورد توجه قرار گیرد. فقدان وجود متغیری در تابع تقاضای پول که تغییر ساختار سنی جمعیت را لحاظ کند، ممکن است به یک رابطه همجمعی نیانجامد. در نتیجه پارامترهای برآورده شده قابل اتکا نخواهند بود. در این مقاله ، به کمک نظریه مصرف دوران زندگی اندو و مادیگلیانی ، سه تابع تقاضا برای اجزاء نقدینگی تصریح شده است که دربردارنده متغیری برای نشان دادان تغییرات ساختار سنی جمعیت در جامعه است. معادلات تصریح شده با استفاده از داده های سری زمانی سال های 1348تا 1393 به روش ARDL برآورد شده اند. نتایج نشان می دهد که با افزایش نسبت جمعیت میان سال، به دلیل پایین بودن میل توسط به مصرف این گروه، تقاضا برای اسکناس و مسکوک و همچنین تقاضا برای سپرده های دیداری کاهش می یابد، اما در عوض تقاضا برای سپرده های مدت دار بانکی گرایش به افزایش دارد.