بررسی مدیریت تغذیه ای بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی چای ترش (Hibiscus sabdariffa L.) در شرایط آب و هوایی مشهد

به منظور بررسی اثرات کاربرد منفرد و تلفیقی کودهای شیمیایی، زیستی و آلی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی چای ترش، آزمایشی در سال زراعی 93-1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 11 تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از 1- کود زیستی میکوریزا، 2-کود دامی (منبع گاوی)، 3- کود شیمیایی، 4- ورمی کمپوست، 5- شیمیایی + دامی، 6- شیمیایی + ورمی کمپوست، 7- شیمیایی + میکوریزا، 8- دامی+میکوریزا، 9- ورمی کمپوست + میکوریزا، 10- دامی + ورمی کمپوست + میکوریزا، 11- شاهد. نتایج حاکی از تفاوت معنی دار بین تیمارهای آزمایشی در اغلب صفات مورد بررسی بود. حداکثر ارتفاع گیاه (138 سانتی متر) در تیمار تلفیقی کود شیمیایی + کود دامی و بیشترین عملکرد خشک کاسبرگ مربوط به تیمار کود میکوریزا (1/854 کیلوگرم در هکتار) و پس از آن کاربرد تلفیقی کود شیمیایی + کود گاوی (6/791 کیلوگرم در هکتار) بود و کمترین مقادیر عملکرد تر و خشک کاسبرگ (به ترتیب 1/3202 و 8/420 کیلوگرم در هکتار) در صورت استفاده منفرد از کود گاوی به دست آمد. علاوه بر این، کاربرد تلفیقی تیمارهای کودی در مقایسه با کاربرد منفرد آن ها، توانست تعداد شاخه های فرعی را 12 درصد افزایش دهد. استفاده از تیمار میکوریزا نیز در مقایسه با تیمار شاهد اثر مثبتی (افزایش 12 درصدی) بر تعداد کاسبرگ در شاخه اصلی داشت. به طورکلی، علاوه بر کود زیستی میکوریزا، مصرف تلفیقی کودهای آلی و شیمیایی از طریق بهبود پارامترهای رشدی، توانست عملکرد کمی گیاه چای ترش را در مقایسه با کاربرد جداگانه آن ها افزایش دهد.