ارزیابی اثر زمان و غلظت محلول پاشی پاکلوبوترازول بر تولید و خصوصیات جوانه زنی ریزغده های سیب زمینی (Solanum tuberosum)

یکی از راه های افزایش تولید ریزغده های سیب زمینی استفاده از تنظیم کننده های رشد است که نقش موثری نیز بر خواب غده ها دارند. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1393 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل محلول پاشی پاکلوبوترازول در دو مرحله آغازش استولون و آغازش غده و شش سطح غلظت (صفر، 20، 40، 60، 80 و 100 میلی گرم در لیتر) بود. نتایج بیانگر تاثیر منفی غلظت های مختلف پاکلوبوترازول بر صفات تعداد، طول، قطر و وزن ریزغده های سیب زمینی بود. در تیمار محلول پاشی غلظت 20 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول در زمان آغازش استولون، بیشترین تعداد ریزغده در بوته به دست آمد، اما در سایر سطوح تاثیر پاکلوبوترازول بر صفات یاد شده منفی بود. به طور کلی تاثیر تیمارهای محلول پاشی مرحله آغازش غده بر صفات تعداد، طول، قطر و وزن ریزغده های سیب زمینی، کمتر از آغازش استولون بود. افزایش غلظت پاکلوبوترازول خواب ریزغده های سیب زمینی را طولانی تر و سرعت جوانه زنی را کاهش داد. کاربرد پاکلوبوترازول در مرحله آغازش غده بازدارندگی بیشتری بر جوانه زنی ریزغده ها داشت. به طوری که در بالاترین غلظت پاکلوبوترازول، مدت زمان رسیدن به 5، 10، 50، 90 و 95 درصد جوانه زنی در تیمار محلول پاشی آغازش غده نسبت به آغازش استولون به ترتیب 11، 13، 17، 19 و 17 درصد افزایش نشان داد. به طورکلی محلول پاشی پاکلوبوترازول، تاثیر منفی بر تولید ریزغده های سیب زمینی و جوانه زنی آنها داشت.