بررسی پلی مورفیسم پروموتر ژن اینترلوکین 10 (-819C/T) در بیماران با عفونت مزمن هپاتیت B

عفونت هپاتیت B به لحاظ اپیدمیولوژیکی یک معضل عمده به حساب می آید. نتایج بالینی عفونت با ویروس هپاتیت B بین افراد مختلف، از پاک سازی خود به خود ویروس از بدن تا هپاتیت مزمن، متفاوت است. این تنوع، می تواند به دلیل واریاسیون در ژن های کد کننده ی سیتوکاین ها باشد. تصور می شود اینترلوکین 10 (Interleukin-10)، به عنوان یک سیتوکاین ضد التهابی بر حساسیت به عفونت هپاتیت B اثرگذار باشد. این مطالعه، با هدف بررسی نقش پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی -819C/T (rs1800871) پروموتر ژن اینترلوکین 10 به عنوان نشانگر برای پیش آگهی از استعداد ابتلا به عفونت مزمن هپاتیت B انجام گرفت.
از 122 نفر که نتیجه ی آزمایش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) آن ها برای عفونت هپاتیت B مثبت شده بود (گروه مورد)، نمونه ی خون دریافت شد. 138 فرد سالم نیز گروه شاهد را تشکیل دادند. برای بررسی پلی مورفیسم و تعیین ژنوتیپ، از روش واکنش زنجیره ی پلیمراز- پلی مورفیسم طول قطعه ی محدود (Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism یا PCR-RFLP) استفاده شد.
نتایج بیانگر فراوانی بالاتر ژنوتیپ CT در مبتلایان به هپاتیت B (8/50 درصد)، در مقایسه با افراد شاهد (6/32 درصد) بود. اختلاف معنی داری به لحاظ آماری در فراوانی ژنوتیپی (007/0 = P) و آللی (018/0 = P) پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی -819C/T پروموتر ژن اینترلوکین 10 بین گروه مورد (مبتلایان به هپاتیت B) و گروه شاهد مشاهده شد.
پلی مورفیسم -819C/T اینترلوکین 10 می تواند با عفونت مزمن هپاتیت B مرتبط باشد و این پلی مورفیسم را شاید بتوان به عنوان عامل احتمالی پیش آگهی از پیشرفت عفونت مزمن هپاتیت B در نظر گرفت.