ارزیابی خودهمبستگی زمانی- مکانی بارش استان سمنان با رویکرد آمار فضایی

تنوع در زمینه های کاربردی، تحول در حجم و پیچیدگی تحلیل داده ها در کنار پیشرفت های اساسی در مدل های آماری، روش نوین محاسباتی و قابلیت های رایانه ای پیشرفته استفاده از مدل های پیچیده تر اما دقیق تر را به همراه داشته اند. این مطالعه با هدف شناسایی الگوهای زمانی- مکانی و تعیین الگوهای بارشی ماهانه انجام شده است. به منظور دست یابی به تغییرات درون دهه ای بارش از روش های نوین آمار فضایی مانند خودهمبستگی فضایی موران جهانی، شاخص انسلین محلی موران و لکه های داغ با استفاده از قابلیت های برنامه نویسی در محیط های و Matlab و Arc GIS بهره گرفته شد. نتایج نشان دادند که تغییرات درون سالی بارش در استان سمنان دارای الگوی خوشه ایبالا می باشد. دراین بین بر اساس شاخص محلی موران و لکه های داغ، بارش در مناطق مرتفع شمالی (عمدتا ارتفاعات شاهرود و دامغان) دارای خودهمبستگی فضایی مثبت (خوشه های بارش با ارزش بالا) و بخش هایی از نواحی مرکزی و همچنین بخش هایی از جنوب شرق استان و نواحی مرکزی دارای خودهمبستگی فضایی منفی (خوشه های بارش با ارزش پایین) بوده است.