تاثیر شش ماه تمرین هوازی بر سطوح استراحتی HS-CRP، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدهای سرمی زنان میانسال غیرفعال

بیماری های قلبی- عروقی در حال تبدیل شدن به اصلی ترین عامل مرگ ومیر و ناتوانی بشر در اغلب کشورهای جهان هستند. این بیماری ها در حال حاضر جزو سه علت اول مرگ ومیر و ناتوانی انسان در سراسر دنیا می باشند. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر شش ماه تمرین هوازی سطوح استراحتی پروتئین واکنشگر سی، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدهای سرمی زنان میان سال غیرفعال بود.
این مطالعه به روش نیمه تجربی برروی 19 نفر زن میان سال غیرفعال به صورت نمونه گیری در دسترس و هدف دار انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (11 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها به مدت شش ماه (سه جلسه 60 دقیقه درهفته در تمرینات هوازی با شدت 55 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره) حضور یافتند. پیش و پس از پایان دوره شش ماه تمرین هوازی، نمونه خونی جمع آوری و پروتئین واکنشگر سی، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدهای سرمی اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین های درون و بین گروهی به ترتیب ازتی استیودنت همبسته و مستقل در سطح معنی داری 05/0>p مورد استفاده قرار گرفت.
سطح TG، HDL-C، گلوکز و انسولین سرمی در گروه تجربی تغییر معنی داری نیافت. میانگین سطوح پروتئین واکنشگر سی و مقاومت به انسولین زنان میان سال طی شش ماه تمرینات هوازی کاهش داشت، اما این کاهش معنی دار نبود (05/0

نتیجه گیری

کاهش ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی درکنترل و پیشگیری از بیماری های قلبی دارای اهمیت زیادی می باشد، لذا هرگونه ورزش هوازی مستمر که باعث کاهش این ریسک فاکتورها شود می تواند مفید واقع گردد.