بررسی تاثیر روش های کم آبیاری بخشی و سنتی در آبیاری قطره ای بر برخی از صفات سیب زمینی در شهرکرد

امروزه استفاده از روش های کم آبیاری،‏ عامل موثری برای صرفه جویی و افزایش راندمان مصرف آب در بخش کشاورزی است. پس در این پژوهش به بررسی اثر اعمال تنش کم آبی در روش کم آبیاری سنتی و کم آبیاری بخشی بر گیاه سیب زمینی پرداخته شده است. بدین منظور رقم آگریا در بهار سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار کشت شد. تیمارهای آبیاری اعمال شده شامل آبیاری کامل و کم آبیاری در سه سطح پتانسیل ماتریک خاک (60-،‏ 80- و 120- کیلوپاسکال) بودند که بعد از مرحله غده زایی و در قالب دو روش کم آبیاری سنتی و کم آبیاری بخشی اعمال شدند. تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده نشان داد کم آبیاری بخشی سبب بهبود وزن خشک اندام هوایی،‏ وزن خشک ریشه،‏ عملکرد بوته و بازار پسندی غده ها شده است. بیشترین مقدار وزن خشک غده نیز در کم آبیاری بخشی با سطح مکش 120- کیلوپاسکال مشاهده شد. کارایی مصرف آب نیز بهبود یافت و بیشترین مقدار کارایی از روش کم آبیاری بخشی با سطح مکش 120- کیلوپاسکال و به میزان 11 /5 کیلوگرم بر مترمکعب به دست آمد که نسبت به نمونه تحت آبیاری کامل 33 /14 درصد افزایش داشت و سبب صرفه جویی 45 /22 درصدی در مقدار آب مصرفی شد.