نقش سلول های دندریتیک تحمل زا در درمان بیماری های خودایمن

سلول دندریتیک، سلول ویژه ی عرضه کننده ی آنتی ژن می باشد که نقش مهمی در فعال سازی پاسخ های ایمنی و القای تحمل دارد. این سلول ها، دارای دو زیر گروه اصلی سلول های دندریتیک معمولی و سلول های دندریتیک پلاسموسایتوئید می باشند. بیماری های خودایمن به علت شکست تحمل پاسخ های ایمنی بدن رخ می دهد. دیدگاه های درمانی متداول جهت درمان بیماری های خودایمن بر مبنای عوامل و داروهای غیر اختصاصی استوار است. مصرف این عوامل، اغلب اثرات جانبی شدیدی به دنبال دارد. فهم بهتر از فنوتیپ و عملکرد سلول های دندریتیک، موجب ایجاد شیوه های متعدد برای ساخت سلول های دندریتیک تحمل زا (tolerogenic dendritic cells یا tolDCs) در محیط آزمایشگاهی شد. سلول دندریتیک تحمل زا، نقش مهمی در حفظ تحمل ایمنی از طریق ایجاد آنرژی، القای جمعیت لنفوسیت های T تنظیمی و یا حذف سلول های T اتوراکتیو دارد. مطالعه بر روی مدل های حیوانی و آزمایشگاهی، موجب استفاده از این سلول ها در درمان بیماری های خودایمن شد. در این مقاله، عوامل و مکانسیم های مختلف تولید کننده ی سلول های دندریتیک تحمل زا، کاربرد آن ها در القای تحمل و سرکوب پاسخ های خودایمن در مدل های حیوانی و کارآزمایی های بالینی را شرح داده می شود. در انتها، در مورد نکات مهم پیش رو در استفاده از این سلول ها در درمان بیماری های خودایمن بحث خواهد شد.