بررسی اثر تیمارهای اسموپرایمینگ و هورموپرایمینگ بر جوانه زنی و رشد اولیه گونه مرتعی Festuca ovina تحت تنش خشکی (در شرایط آزمایشگاهی)

پرایمینگ بذر تکنیکی است که به واسطه آن بذور پیش از قرار گرفتن در بستر خود و مواجهه با شرایط اکولوژیکی محیط، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آمادگی جوانه زنی را به دست می آورند. این تحقیق در قالب طرح کاملا تصادفی در تابستان 1394 در آزمایشگاه مرتعداری، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. تیمارها شامل؛ اسموپرایمینگ (پرایم با نیترات پتاسیم با دو غلظت 3/0 و 2/0 درصد)، هورموپرایمینگ (پرایم با اسید جیبرلیک با دو غلظت 500 و 1000 ppm) و تیمار شاهد بودند. همچنین سطوح تنش خشکی با استفاده از محلول پلی اتیلن گلیکول 6000 (PEG) در سه سطح 0، 6- و 12- بار اعمال شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین تیمارهای اسموپرایمینگ و هورموپرایمینگ و سطوح مختلف تنش خشکی بر روی جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه گونه F. ovina در درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، شاخص بنیه، ضریب آلومتری و متوسط زمان جوانه زنی در سطح آماری 99 درصد تفاوت معنی داری وجود دارد. به طورکل نتایج حاکی از آن بود که تیمارهای اسموپرایمینگ نسبت به تیمارهای هورموپرایمینگ و شاهد دارای عملکرد مطلوب تری بوده اند و به جز شاخص ضریب آلومتری، در سایر موارد نیترات پتاسیم 2/0 درصد در سطح خشکی 0 بیشترین تاثیر را بر جوانه زنی و رشد اولیه این گونه داشته است.