اثر نانوسلولوز بر رفتار فازی آمیخته PS/PVME در نواحی دور از ترکیب درصد بحرانی

در این مطالعه، اثر نانوسلولوز آب گریز بر رفتار فازی آمیخته پلی استیرن (PS)-پلی وینیل متیل اتر (PVME) در ترکیب درصدهای دور از ناحیه بحرانی بررسی شده است. بدین منظور، آمیخته های خالص PS/PVME با ترکیب درصدهای 90/10 و 60/40 با %2 نانوذرات بررسی شدند. برای مطالعه اثر نانوذرات بر دمای جدایی فاز، از آزمون پویش دمای مدول دخیره (از ناحیه تک فاز تا دماهای بیشتر از جدایی فاز) استفاده شد. برای مشاهده تغییرات شکل شناسی حین جدایی فاز نمونه ها از تصاویر میکروسکوپی نوری استفاده شد. تصاویر TEM نشان می دهد، حین جدایی فاز، نانوسلولوز آب گریز در فاز غنی از PS قرار گرفته که این موضوع با پیش بینی رابطه ترمودینامیکی پارامتر ترشدگی سازگار است. برای آمیخته 90/10 PS/PVME جدایی فاز گرانروکشسان کنترل کننده جدایی فاز است. وجود نانوذرات باعث شد تا در دماهای زیاد، شبکه ایجاد شده از فاز پلی استیرن پایدار باشد. جدایی فاز برای آمیخته 60/40 PS/PVME طبق سازوکار هسته گذاری و رشد است و با ادامه جدایی فاز اندازه قطره ها به طور شایان توجهی بزرگ تر شده و توزیع پهنی از اندازه قطره ها مشاهده می شود. افزایش دما موجب بیشترشدن بی تقارنی دینامیکی شده و در نتیجه در دماهای بیشتر تغییر سازوکار جدایی فاز از هسته گذاری و رشد به جدایی فاز گرانروکشسان مشاهده می شود. وجود نانوذرات در فاز پلی استیرن هم راستا با افزایش دما موجب افزایش بی تقارنی دینامیکی شده و در نتیجه از دماهای کمتر جدایی فاز طبق سازوکار گرانروکشسان مشاهده می شود.