ارزیابی تاثیر رطوبت خاک بر زمستان گذرانی علف هرز پیزور (Bolboschoenus maritimus) و پیش بینی دماهای مهم آن

پیزور از جگن های چند ساله و پس از سوروف مهمترین علف هرز شالیزار است. دو آزمایش گلدانی و آزمایشگاهی به منظور مطالعه برخی ویژگی های اکوفیزیولوژیکی این علف هرز جهت ارائه راهکاری برای مدیریت آن اجرا شد. در تحقیق نخست تاثیر سطوح رطوبت خاک (6، 12، 24، 34 درصد رطوبت وزنی و شاهد غرقاب دائم) بر زمستان گذرانی غده های پیزور و رشد آنها در سال بعد و در آزمایش دوم دمای کاردینال جوانه زنی آن بررسی گردید. نتایج نشان داد که زنده مانی و زمستان گذرانی غده های پیزور در سطوح رطوبتی 6، 12 و 24 درصد خاک به ترتیب 10، 30 و 82 درصد بود، اما در رطوبت های بالاتر به شدت کاهش یافت. بعلاوه صفات تعداد غده تولیدی، وزن تر غده و نیز طول و وزن تر ریزوم پیزور در رطوبت 6 درصد خاک به ترتیب 100، 58، 70 و 92 درصد نسبت به سطح رطوبتی 24 درصد (ظرفیت زراعی) کمتر بود. حداکثر جوانه زنی در دماهای 25 تا 30 درجه سانتی گراد و کمترین جوانه زنی در دمای 40 درجه سانتی گراد و بیشترین سرعت جوانه زنی نیز در دمای 30 درجه سانتی گراد بود. دماهای کمینه، بهینه و بیشینه سبزشدن غده های پیزور به ترتیب 5، 25 و 40 درجه سانتی گراد بود. با توجه به زنده مانی اندک و کاهش شدید شاخص های رشد رویشی پیزور در رطوبت های پایین، زه کشی و شخم اراضی شالیزاری پس از برداشت برنج به عنوان راهکاری جهت کاهش جمعیت زمستان گذران این علف هرز و مدیریت زراعی آن پیشنهاد می شود