تصمیم گیری راهبردی در زمینه توسعه تولید چوب صنوبر به کمک روش SWOT-ANP (مطالعه موردی: شهرستان ارومیه)

زراعت چوب یکی از راهبردهای برنامه های توسعه کشور برای اصلاح نظام بهره برداری از منابع طبیعی است. صنوبر یکی از گونه-های شناخته شده برای زراعت چوب در کشور به شمار می رود. این گونه از گونه های تندرشد به شمار می آید و دارای کلن های متعددی است که توانایی سازگاری با شرایط اقلیمی مختلفی را دارد. سرعت رشد بالا، بازدهی اقتصادی مناسب و آشنایی سنتی کشاورزان با زراعت صنوبر و وجود رویشگاه های مناسب در کشور از مزیت های توسعه زراعت صنوبر است. با این حال نتایج تحقیقات گذشته بیان گر موانع متعدد موجود بر سر راه توسعه طرح های صنوبرکاری و لزوم برنامه ریزی راهبردی برای توسعه آن است. آنچه که امروزه ضروری به -نظر می رسد یافتن راهبردهایی برای برداشتن این موانع است. بر همین اساس، تحقیق حاضر با دیدی جامع نگر سعی بر شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای صنوبرکاری دارد و مناسب ترین راهبردها برای توسعه زراعت چوب در شهرستان ارومیه را ارائه کرده است. این تحقیق به صورت میدانی و با استفاده از پرسش نامه انجام شده است. در این مطالعه برای تعریف راهبردها از تحلیل سوآت و برای الویت بندی راهبردها از روش تحلیل شبکه ای استفاده شد. نتایج نشان داد سابقه زراعت صنوبر در منطقه به عنوان مهم ترین نقطه قوت در زمینه توسعه مطرح است و کاربردهای فراوان چوب صنوبر در الویت بعدی پس از آن قرار دارد. جایگزین شدن روزافزون کشت صنوبر با کشت های جایگزین یکی از نقاط ضعف اصلی توسعه چوب صنوبر در منطقه است. پس از آن دیربازده بودن سودآوری زراعت صنوبر در الویت دوم قرار دارد. مهمترین فرصت پیش روی توسعه، از نظر متخصصین ایجاد نظام های اعتباری جهت حمایت از توسعه بوده و مهمترین تهدید پیش روی توسعه عدم تامین مخارج زارعین به صورت سالیانه است. همچنین نتایج الویت بندی راهبردها نشان داد، روش های نوین آبیاری با هدف کاهش مصرف آب و برنامه ریزی برای آموزش اصول صحیح و فنی مراحل کاشت، داشت و برداشت به عنوان مهمترین راهبردها مطرح هستند.