بررسی و تعیین آسیب حمل ونقل جاده ای بر کوفتگی گوجه فرنگی

ارتعاشات میوه ها در هنگام حمل ونقل از دلایل اصلی صدمات وارده به محصولات کشاورزی و افت کیفیت آن ها می باشد. در این تحقیق، اثر شرایط مختلف حمل ونقل که شامل دو نوع ماشین با سیستم تعلیق متفاوت (کامیون بادی و فنری)، سه سطح ارتفاع جعبه درون کامیون (کف، وسط و بالا)، دو موقعیت قرارگیری جعبه (اکسل جلو و عقب)، دو محل قرارگیری میوه درون جعبه (ردیف بالا و پایین) و دو نوع جاده آسفالت بزرگ راه و آسفالت درجه دوم می باشند بر میزان انرژی جذب شده میوه گوجه فرنگی به عنوان شاخص مقاومت به کوفتگی توسط آزمون پاندول مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان انرژی جذب شده نمونه های شاهد (ارتعاش ندیده) به روش چندگانه در ارتفاع ثابت در حد تسلیم دینامیکی اندازه گیری شد، سپس نمونه های حمل ونقل شده در همین سطح انرژی تحت آزمون قرار گرفتند. مقاومت به کوفتگی در میوه بر مبنای اختلاف بین انرژی جذب شده نمونه های حمل ونقل شده با نمونه شاهد برحسب درصد در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس، معنی داری اثرات مستقل و برخی عوامل متقابل را در سطوح احتمال 1 و 5 درصد در دو نوع جاده آسفالت نشان داد، بین کاهش ارتفاع قرارگیری میوه نسبت به کف وسیله نقلیه و افزایش مقاومت به کوفتگی رابطه معنی داری وجود دارد، به طوری که کمترین مقاومت به کوفتگی در موقعیت عقب، بالاترین ارتفاع از کف کامیونت فنری روی آسفالت درجه دوم در ردیف های میوه پایین و بالای جعبه که به ترتیب 488/59 و 491/11 درصد افزایش انرژی جذب شده نسبت به شاهد و بیشترین مقاومت به کوفتگی در جعبه های واقع روی اکسل جلو سیستم تعلیق بادی در آسفالت بزرگ راه (176/76 درصد افزایش انرژی جذب شده نسبت به شاهد) مشاهده شد. همچنین مقایسه میانگین کامیون، ارتفاع قرارگیری و محل قرارگیری میوه درون جعبه در آسفالت درجه دوم حاکی از آن بود که مقاومت به کوفتگی میوه های ردیف های بالا و پایین جعبه های مستقر در کامیونت فنری در همه سطوح ارتفاع کاهش معنی داری نسبت به وضعیت متناظر آن در کامیون بادی دارد، نتایج کلی نشان داد بین کاهش مقاومت به کوفتگی و افزایش ارتعاشات سیستم تعلیق (پاسخ به ناهمواری های جاده) اختلاف معنی داری حاکم است. به طور کلی اکسل عقب هر دو وسیله نقلیه و بالاترین ارتفاع جعبه روی آن نامناسب ترین مکان برای حمل ونقل های طولانی مدت میوه ها به حساب می آید.