تاثیر کروم (VI) و ورمی کمپوست بر برخی از شاخص های میکروبی و اکوفیزیولوژیک خاک

در این مطالعه اثر فلز سنگین کروم بر برخی شاخص های میکروبی و اکوفیزیولوژیکی خاک در حضور ورمی کمپوست و در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد. این آزمایش در پنج سطح کروم ( 0، 100، 200، 300 و 400 میلی گرم کروم بر کیلوگرم خاک از نمک دی کرومات پتاسیم) و در هفت دوره انکوباسیون ( 5، 30، 60، 90، 100، 110، 120 روز ) در سه تکرار اجرا گردید و به منظور کاهش اثرات مخرب آلاینده در خاک، در روز 90 ام به همه تیمارها ورمی کمپوست اضافه شد.در انتهای هر دوره فعالیت آنزیم دهیدروژناز، تنفس پایه و کربن بیومس میکروبی به عنوان شاخص های میکروبی و همچنین نسبت میکروبی و متابولیک به عنوان شاخص های اکوفیزیولوژیک اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند که با افزایش غلظت کروم در خاک شاخص های میکروبی خاک تا روز نود کاهش یافتند. آنزیم دهیدروژناز در غلظت 100 میلی گرم کروم در خاک، 100 درصد کاهش را پس از نود روز انکوباسیون نشان داد و پس از آن افزایش یافت و در غلظت های کمتر از 100 میلی گرم کروم کاربرد ورمی کمپوست تاثیر سوء آلاینده را جبران نمود. سهم متابولیک در غلظتmg Cr kg- 300 بعد از افزودن ماده آلی از43/5 در روز 90 ام به 164/0در روز 100 ام رسید و همین کاهش با روند شدید تر در تیمارmg Cr kg- 400 نیز اتفاق افتاد. . نسبت میکروبی با افزایش ماده آلی در خاک، در تیمار شاهد 56 درصد و در بالاترین غلطت کروم در خاک، 44 درصد افزایش را نشان داد. بر اساس یافته های این پژوهش در غلظت های بیش از 100 میلی گرم کروم در خاک پیامدهای منفی فلز بر شاخص های میکروبی خاک نمایان شد و کاربرد ورمی کمپوست در بهبود این شاخص ها در حضور آلاینده موثر بود.