برآورد غیر تهاجمی حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مازندران

حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max)، معیاری برای ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی حاصل از فعالیت بدنی می باشد. اندازه گیری مستقیم این معیار یک روش تهاجمی و از لحاظ تکنیکی و اجرایی مشکل است. مطالعه حاضر با هدف بررسی همبستگی بین این متغیر با متغیرهای حاصل از روش های غیر تهاجمی ارزیابی شاخص های ترکیب بدنی، شمارش گام ها و میزان فعالیت بدنی انجام شده است.
این مطالعه مقطعی به روش تصادفی برروی 250 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مازندران اجرا شد. اندازه گیری مستقیم Vo2max با استفاده از پروتکل استاندارد شاتل صورت گرفت. اندازه گیری و محاسبه شاخص های ترکیب بدنی با استفاده از معاینه فیزیکی بود. میزان فعالیت بدنی با استفاده از فرم کوتاه پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی(IPAQ-S) و شمارش گام ها با استفاده از گام شمار اندازه گیری شد
از بین شاخص های ترکیب بدنی، فقط مقادیرشاخص های دور گردن (241/0 r= )، (003/0 (p= و چاقی بدن (522/0 - r=)، ( 000/0 (p= با مقادیر Vo2max همبستگی داشتند. همبستگی بین مقادیر Vo2max با تعداد گام ها نیز معنادار بود(248/0 r=)، ( 002/0 (p= او ارتباط معناداری بین نمره IPAQ-S با مقادیر Vo2max یافت نشد.
استنتاج: جهت ارایه مدل برآورد غیر مستقیم Vo2max بر اساس مقادیر شاخص های ترکیب بدنی، نمره پرسش نامه (IPAQ-S) و شمارش گام ها نیاز به اجرای مطالعات همبستگی مشابه باحجم نمونه بالا است.