تاثیر آنتی اکسیدانی لیکوپن بر موکوزیت دهانی در محافظت پرتوی گاما در rat (مطالعه اولیه)

از آن جایی که خاصیت آنتی اکسیدانی لیکوپن به اثبات رسیده است، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لیکوپن بر موکوزیت دهانی در rat های تحت تابش اشعه گاما می باشد.
این مطالعه تجربی روی 28 موش نر که در 4 گروه هفت تایی طبقه شده بودند، صورت گرفت. اشعه گاما به میزان 15 گری و به مدت 7 دقیقه و 39 ثانیه استفاده شد. موش ها روزانه تزریقات مورد نظر را به روش داخل صفاقی (IP) به مدت 6 روز دریافت کردند و روزانه از ناحیه لب و زبان جهت بررسی بروز و شدت موکوزیت معاینه شدند. نمونه خون هم 2 نوبت طی روزهای صفر و 6 مطالعه از موش ها جمع آوری شد و به منظور بررسی میزان آنتی اکسیدان توتال سرم مورد بررسی بیوشیمی قرار گرفت. سپس داده ها در نرم افزار آماری SPSS 18 قرار داده شد. داده های مربوط به موکوزیت توسط one way ANOVA آنالیز شد و برای مقایسه شدت موکوزیت در گروه های درمانی به صورت دو به دو از تست man-whithney استفاده شد. داده های مربوط به ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم با استفاده از تست one way ANOVA آنالیز شد. p- value در کم تر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد
لیکوپن موجب تاخیر در بروز موکوزیت نشد، اما شدت موکوزیت در گروه های لیکوپن نسبت به گروه پلاسبو کم تر بود. تغییرات ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم بین گروه های درمانی با استفاده از تست FRAP نیز در روز ششم مطالعه بین گروه L50 و PR، گروه L50 و LR25، گروه PR و LR50 و گروه LR25 و LR50 معنی دار بود.
استنتاج: لیکوپن موجب تاخیر در بروز موکوزیت در گروه های درمانی نشد ولی شدت موکوزیت در گروه دریافت کننده لیکوپن خفیف تر از گروه پلاسبو بود.