ارزیابی و تخمین ذخیره پلاسری تیتانیوم خانیک- غازان ارومیه، آذربایجان غربی

کانسار پلاسری تیتانیوم خانیک- غازان در 82 کیلومتری شمال باختری شهر ارومیه و در انتهای شمال باختری زون ساختاری سنندج- سیرجان واقع شده است. بر اساس مطالعات کانه نگاری مشخص شد که کانه های فلزی اصلی این ذخیره، ایلمنیت، ایلمنو-مگنتیت و مگنتیت می باشند و مطالعات سنگ نگاری نیز سنگ های منشاء این کانی ها را عمدتا گابروهای لایه ای مشخص نموده است. نتایج بررسی دانه بندی و تعیین ابعاد نمونه کلی این پلاسر نشان داده است که 68 درصد از حجم رسوبات، ماسه (جزء ریزتر از 36/2 میلی متر) و 32 درصد باقی مانده، گراول (بخش درشت تر از 36/2 میلی متر) می باشد. طراحی اکتشافی در بخش های امید بخش این ذخیره بر اساس مطالعات صحرایی، نتایج تجزیه های شیمیایی نمونه برداری های اولیه و نقشه های توپوگرافی و زمین شناسی تهیه شده با مقیاس های 5000/1 و 2000/1 صورت گرفت و بر این اساس، تعداد 8 ترانشه و 43 چاهک اکتشافی در محل های مناسب حفر گردید. با رعایت اصول نمونه برداری مختص ذخایر پلاسری، تعداد 252 نمونه از کارهای اکتشافی برداشت و به روش فلورسانس اشعه ایکس (XRF) مورد تجزیه شیمیایی قرار گرفتند. پردازش های آماری، میانگین عیار TiO2 در ترانشه ها را 72/1 درصد وزنی (متغیر از 6/0 تا 29/3) و در چاهک های اکتشافی، 39/2 درصد وزنی (متغیر از 01/1 تا 83/4) تعیین کرده است. با استفاده از روش مقاطع قائم، ذخیره قطعی کانسنگ پلاسری تیتانیوم خانیک- غازان، 12 میلیون تن با عیار میانگین 33/2 درصد وزنی TiO2 تخمین زده شد. بر اساس بررسی های درجه آزادی صورت پذیرفته روی نمونه های معرف کانسنگ مشخص شد که محدوده ابعادی مناسب برای خردایش بخش ماسه ای، μm500- و برای بخش گراولی، μm250- می باشد. مطالعات فرآوری نیز نشان داده است که فراکسیون 70+ مش (210+ میکرون) بخش ماسه ای کانسنگ پلاسری محدوده مورد مطالعه، کنسانتره پذیری بالایی داشته بطوریکه با استفاده از اسپیرال به عنوان پرعیار کننده اولیه و میز لرزان به عنوان پرعیار کننده نهایی، کنسانتره ایلمنیتی با عیار 11/40 درصد وزنی TiO2 و بازیابی 41/86 درصد به دست آمده است.