بررسی کاربرد مدلهای پیش بینی ورشکستگی فالمر و اسپرینگیت در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

ورشکستگی شرکتهای بزرگ در سطح بین المللی و نیز نوسانات شدید بورس های اوراق بهادار ، وجود ابزارهایی برای ارزیابی توان مالی شرکتها را ضروری می سازد. یکی از ابزارهای ارزیابی توان مالی شرکتها، استفاده از نسبتهای مالی و نیز مدلهای پیش بینی ورشکستگی است. تغییرات سریع محیطی و رقابت روزافزون بنگاه های اقتصادی، دستیابی به سود مورد نظر شرکتها را محدود کرده و احتمالا آنها را با زیان سنگین و ورشکستگی مواجه می نماید. مقاله حاضر با هدف ارائه مبانی تئوریک تحقیق و مقایسه نتایج حاصل از بکارگیری مدلهای فالمر و اسپرینگیت جهت پیش بینی ورشکستگی شرکتها ارائه گردیده است. داده های جمع آوری شده 90 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سالهای 1384 تا 1389 مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که در پیش بینی وضعیت ورشکستگی شرکتها با استفاده از روش آماری ویلکاکسون، بین نتایج دو مدل تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین یافته های این تحقیق نشان داد که مدل فالمر در پیش بینی ورشکستگی از مدل اسپرینگیت محافظه کارانه تر عمل می کند.