رفتارشناسی فضا در طراحی صحنه شهری برای اجرای نمایش های محیطی با تاکید بر میدان نقش جهان اصفهان

تئاتر محیطی که در چند دهه اخیر موردتوجه مخاطبان و هنرمندان هنر نمایش قرار گرفته است،
موجب پیوند هرچه بیشتر اندیشه و هنر معماری به خصوص معماری شهری و تئاتر شده است.
شناخت فضا و رفتار فضا و بازشناسی کالبدی و محیطی آن به عنوان طراحی صحنه شهری، ازجمله
مهم ترین مسایلی است که اجراگران نمای شهای محیطی برای اجرای نمایش در فضاهای شهری
موردتوجه قرار می دهند. رفتارشناسی فضا موضوعی است که فضاها یا محیط های شهری و ارتباط
آن بر فعالیت انسان ها را مورد بررسی قرار می دهد. پژوهش حاضر ضمن مطالعه رفتارشناسی
فضاهای جمعی و بررسی ابزارها و امکانات آن جهت اجرای تئاتر محیطی در ایجاد رابطه میان
تماشاگر و اجراگران، چگونگی اثرگذاری بر مخاطب را در فضای شهری موردتوجه قرار می دهد.
با درنظر گرفتن زیرساخت های نظری تئاتر محیطی و رابطه آن با تماشاگر، این پژوهش یکی از
فضاهای شناخت هشده شهری، یعنی میدان نقش جهان اصفهان را از منظر کارکرد فضا، و عناصر آن و رابطه توده و فضا بر رفتار اجتماعی برای اجرای نمایش های محیطی مورد مداقه و نظر قرار می دهد،
و ضمن ارایه الگویی جهت تحلیل عناصر فضای شهری در ارتباط با اجرا، استدلال می کند که
موقعیت جغرافیایی، کالبدی و عرصه های نمایشی آن، از ظرفیت ها و امکانات فضایی لازم جهت
اجرای نمایش های محیطی برخوردار هستند.