پهنه بندی خشکسالی جلگه خزر با استفاده ازشاخص های SPI و ZCI

خشکسالی یکی از پدیده های جوی است که آثار سوء آن در بخش های مختلف محیطی، اقتصادی و اجتماعی بتدریج مشخص و ملموس می گردد و به همین دلیل به آن بلای خزنده هم گفته می شود. اثرات منفی خشکسالی تابعی است از میزان، مدت و بزرگی خشکی که در بعضی مواقع قادر خواهد بود حیات طبیعت را به خطر می اندازد و در سطوح ملی تاثیر گذار باشد. در این مطالعه به پهنه بندی خشکسالی در پنج سال متوالی جلگه خزر با استفاده از شاخص های SPI وCZI در محیط Arc GIS برای ایستگا ه های سینوپتیک آستارا، اینچه برون، بندرانزلی، بابلسر، رامسر، رشت، قائمشهر، غفارحاجی، گرگان و نوشهر پرداخته شده است. بدین منظور مجموع بارندگی 25 سال (1389-1365) مد نظر قرار گرفته شده است. نتایج شاخص ها نشان می دهد بیشترین ترسالی برای ایستگاه آستارا در سال 1379 با شاخصی بترتیب برابر2/6 و2/22 و بیشترین خشکسالی برای ایستگاه بابلسر در سال 1389با شاخصی برابر 2/86- و2/39- بوده است. براساس نقشه های خشکسالی پنج ساله، درسال 1369 بیشترین میزان خشکسالی در ناحیه شرقی جلگه خزر بوده و سایر نواحی با میزان کمتری مواجه بوده اند. در سال 1374 خشکسالی به جلگه مرکزی کشیده شده است و در سال 1379 ناحیه شرق و مرکز جلگه شاهد خشکسالی با میزان متفاوتی بوده است. سال 1384 تمام قسمت های حاشیه خزر شاهد خشکسالی با میزان مختلفی بوده است و در سال 1389 نیز اکثر جلگه خزر دارای خشکسالی بوده است و روند خشکسالی از شرق جلگه خزر به سمت غرب جلگه خزر کاهش یافته است.