تاثیر دوازده هفته تمرینات ورزشی ترکیبی (قدرتی، استقامتی، پیلاتس و PNF) بر سطوح فیبرین دی دایمر (FDD) و اینترلوکین-6 در بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با درجات مختلف ناتوانی

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال عصبی است که می تواند توانایی های افراد را در ادامه ی فعالیت های زندگی محدود کند.
هدف این پژوهش بررسی تاثیر دوازده هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح فیبرین دی دایمر و اینترلوکین-6 بیماران مبتلا به MS در سطوح مختلف ناتوانی بود.
96 بیمار زن مبتلا به MSانتخاب و بر اساس نمره مقیاس ناتوانی جسمانی (EDSS) به سه گروه ناتوانی خفیف (44 نفر)، ناتوانی متوسط (26 نفر) و ناتوانی شدید (26) تقسیم شدند. سپس هر گروه به طور تصادفی به یک گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شد. آزمودنی ها 12 هفته تمرین ترکیبی شامل تمرینات قدرتی، استقامتی، پیلاتس و PNF را سه جلسه در هفته به مدت 45 تا 60 دقیقه انجام دادند. از آزمون تی مستقل و تی وابسته به ترتیب جهت مقایسه میانگین بین و درون گروه ها استفاده شد.
بعد از اجرای تمرینات ورزشی ترکیبی سطوح فیبرین دی دایمر (001/0P= ) و اینترلوکین-6 (001/0P= ) در گروه با درجه ناتوانی خفیف و اینترلوکین-6 گروه با درجه ناتوانی شدید (004/0p=) کاهش معنی داری را نشان داد.
به نظر می رسد اجرای تمرینات ورزشی ترکیبی موجب کاهش سطوح اینترلوکین-6 و فیبرین دی دایمر در بیماران MS با درجه ناتوانی خفیف می شود. لذا استفاده از این تمرینات به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های دارویی برای بیماران MS توصیه می شود.