اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش سوگیری توجه و نشخوار فکری در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری شهر اصفهان

اختلال وسواس فکری تاثیرات عمیقی بر فرآیندهای ارتباطی، اجتماعی و روان شناختی فرد می گذارد.هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش سوگیری توجه و کاهش نشخوار فکری در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری بود.
روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه گواه بود. از بین بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری که در سال 1394 به کلینیک های درمانی شهر اصفهان مراجعه می کردند، 30 بیمار به صورت نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس رفتاردرمانی دیالکتیک طی 10 جلسه هفتگی 90 دقیقه ای انجام شد و گروه گواه به همان شیوه معمول تحت درمان بودند. پرسشنامه وسواس فکری–عملی مادزلی، مقیاس نشخوار فکری نولن-هوکسما، آزمون رنگ– واژه استروپ به عنوان ابزارهای پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. اطلاعات به وسیله تحلیل آزمون واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک بر مولفه سوگیری توجه و نشخوار فکری بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری تاثیر معنی دار داشته است. بدین صورت که این روش توانسته منجر به کاهش سوگیری توجه (73/29) و نشخوار فکری (43/21) شود.
رفتاردرمانی دیالکتیک با بکارگیری تکنیک های تنظیم هیجان و تحمل پریشانی می تواند به عنوان یک روان درمانی انتخابی و موثر، در کاهش نشخوار فکری و سوگیری توجه برای بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری استفاده شود.