عادت غذایی بومی و میزان پایداری هویت اجتماعی

هدف از انجام این پژوهش توصیف چگونگی مصرف غذاهای اصیل، بومی ایرانی و رابطه ی آن با میزان پایداری هویت اجتماعی در میان افراد 16 تا 60 سال و به بالا در قالب های اهل و ساکن شهر رشت می باشد و به دنبال پاسخ به این سئوال اساسی بود، که آیا گروه های اجتماعی مختلف در شهر رشت (نمونه های برگزیده ی تصادفی از جامعه ی آماری)، به الگوهای تغذیه ای محلی ملی علاقه نشان می دهند یا خیر؟ پژوهش حاضر از نوع پیمایشی و به گونه ی «اکتشافی» و با استفاده از تکنیک پرسشنامه انجام شده است؛ بنابراین بکارگیری چهارچوب نظری و آزمون فرضیه ها در آن ضرورت نداشته است. روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای و شیوه ی نمونه گیری تصادفی ساده و جمعیت نمونه آن با استفاده از رابطه ی آماری کوکران 400 نفر از جامعه ی آماری انتخاب گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهند که جمعیت نمونه گرایش اساسی به الگوهای غذاهای اصیل دارند. اگر چه بطور طبیعی نگرش های تغذیه ای دیگری مانند مصرف فست فوودها نیز یافت می شود اما مصرف آن ها در وعده های غذایی جمعیت نمونه حاکی از آن است که این نوع نگرش ها، چندان باثبات و متقن نبوده و بر این اساس می توان گفت؛ غذاهای سنتی و به عبارت صحیح تر غذاهای اصیل «محلی ملی» همچنان در جایگاه نخست مصرف قرار دارند، از این رو در این رابطه پایداری مورد ملاحظه و قابل توجهی در هویت اجتماعی مردم شهر رشت اعم از اهل و یا ساکن مشاهده می شود.