تغییرات تراکم استخوان و استئوپوروز در افراد مذکر 10 تا 76 ساله

در حالی که استئوپوروز و شکستگی های مرتبط با آن اغلب به عنوان یک بیماری بعد از یائسگی و در زنان مسن مورد توجه قرار گرفته است، مطالعات نشان دهنده شیوع رو به افزایش این بیماری در مردان است. درمجموع به نظر می رسد استئوپوروز در مردان کمتر مورد توجه قرار گرفته و مطالعات کافی در این زمینه انجام نشده، حال آن که این بیماری در مردان با عوارض وخیمی همراه بوده است. لذا مطالعه حاضر جهت بررسی تغییرات تراکم استخوانی و استئوپوروز در مردان طراحی شده تا علاوه بر ارایه تصویری از چگونگی این تغییرات و شیوع این بیماری در مردان به بررسی عوامل موثر بر این بیماری بپردازد.
جمعیت مورد مطالعه به صورت تصادفی از 50 خوشه در سطح تهران انتخاب شدند. سنجش تراکم استخوان به روش DXA. از نواحی ستون مهره های کمری و ران به عمل آمد. از تمامی افراد مورد بررسی معاینات بالینی به عمل آمد و شاخص های بدنی تعیین گردید.
در مجموع 403 فرد مذکر در سنین 10 تا 76 سال در این مطالعه شرکت نمودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه (±17.79) 32.11 سال بود. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان تراکم معدنی استخوان در ناحیه ستون مهره های کمری در 25 تا 40 سالگی به حداکثر تراکم خود می رسید و از 40 سالگی به تدریج کاهش توده استخوانی شروع می شد و بعد از 50 سالگی سرعت کاهش تراکم استخوانی زیاد می گردید. میزان تراکم معدنی استخئان مدر ناحیه لگن در 20 تا 30 سالگی به حداکثر خود می رسید و بعد از 50 سالگی سرعت کاهش تراکم استخوانی زیاد می شد. کاهش تراکم درناحیه لگن 5.5 درصد بین سنین 30 تا 50 سالگی، 5.8 درصد در سنین 50 تا 60 سالگی و بالاخره 4.5 درصد در سنین 60 تا 70 سالگی بود. تراکم معدنی استخوان ستون مهره ها در کسانی که کلسیم دریافتی بیش از یک گرم در روز دریافت می کردند بالاتر از افرادی بود که دریافت کلسیم کمتری داشتند.
کاهش توده استخوانی در مردان نیاز به توجه دارد. دریافت کلسیم و ویتامین D در رسیدن به حداکثر توده استخوانی نقش بارزی دارد. با توجه به فقر مواد غذایی از ویتامین D، شیوع بالای کمبود ویتامین D و عدم کارآیی سنتز پوستی این ویتامین، غنی سازی مواد غذایی با ویتامین D می تواند راه حل مناسبی باشد.