غربال گری عوامل موثر بر جذب زیستی اورانیم از محلول های آبی با استفاده از باکتری Pseudmonas Putida تثبیت شده در کیتوزان

جداسازی فلزهای سنگین از پساب صنعتی، معضل زیست محیطی جدی به ویژه در کشورهای در حال توسعه است. از میان فناوری های آمایشی متعدد، به نظر می رسد که جذب زیستی گزینه ی مناسبی باشد. جاذب های زیستی پایه میکروبی برای حذف فلزهای سنگین از محلول های آبی، موثر و کاربردی اند. در مطالعه ی حاضر، توانایی باکتری Pseudomonas putida تثبیت شده بر روی کیتوزان برای جذب زیستی اورانیم (VI) از محلول های آبی بررسی شد. غربال گری عوامل موثر بر فرایند جذب زیستی به کمک طراحی پلکت- برمن صورت گرفت. نتایج تجربی نشان داد که مقدار جاذب زیستی، غلظت اولیه اورانیم، اندازه ی ذرات جاذب زیستی، درصد وزنی باکتری در جاذب زیستی و pH، به ترتیب بیش ترین تاثیر را بر میزان جذب دارند، در حالی که دما یک پارامتر غیرموثر تشخیص داده شد. بیشینه ی ظرفیت جذب زیستی عملی برای جاذب زیستی حاوی 15% وزنی باکتری و معادلmg/g 08/536 به دست آمد. ایزوترم های جذب زیستی با استفاده از مدل های لانگمویر، فرندلیچ و دابینین- رادوشکویچ تحلیل شد. برای جاذب زیستی، مدل لانگمویر (983/0=2R) بهترین برازش را با داده های تعادلی از خود نشان داد و بیشینه ظرفیت به دست آمده از این مدل برای این جاذب زیستی 23/588 و برای کیتوزان خالص mg/g 54/454 بود. در نتیجه، مطالعه ی حاضر نشان داد که جاذب زیستی تهیه شده می تواند موردی مناسب برای جذب زیستی اورانیم باشد.