اثر پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی بر خودکارآمدی و پذیرش درد بیماران مبتا به درد مزمن

تفاوت در سبک های دلبستگی با متغیرهای شناختی در بیماران مبتلا به درد مزمن مرتبط دانسته شده است؛ اما مکانیسم هایی که از طریق آن سبک های دلبستگی بر عوامل شناختی تاثیر می گذارند هنوز ناشناخته اند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی بر خودکارآمدی و پذیرش درد بیماران مبتلا به درد مزمن بود. درصد زن) صورت گرفت. نمونه ها به 61/7 درصد مرد و 38/3 بیمار درد مزمن (120
مطالعه توصیفی- همبستگی حاضر بر روی روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران درد مزمنی که در یک مقطع زمانی سه ماهه به کلینیک درد بیمارستان اختر مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. این افراد پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، سبک های دلبستگی بزرگسال، خودکارآمدی و پذیرش درد را تکمیل کردند. داده های به دست آمده، با محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. ) وجود داشت. در تحلیل رگرسیون نیز تنها P>0/01
ارتباط معناداری بین سبک های دلبستگی و متغیرهای ملاک در پژوهش حاضر ( سبک های دلبستگی ایمن به طور مثبت و دوسوگرایی به طور منفی توانستند خودکارآمدی و پذیرش درد را در بیماران مبتلا به دردهای مزمن پیش بینی کنند.
با توجه به اینکه سبک های دلبستگی ایمن و دوسوگرا توانست خودکارآمدی و پذیرش درد را در بیماران درد مزمن پیش بینی کند پیشنهاد می شود مراکز مرتبط، برنامه هایی در زمینه پیشگیری، تشخیص و درمان های مبتنی بر ترمیم دلبستگی برای کاهش عوارض ناشی از درد مزمن، موثر باشند با تدوین و اجرا کنند. بدین وسیله از آسیب ها و مشکلات حاصله جلوگیری و در جهت ارتقای سلامت روان، گامی موثر بردارند.