ارزیابی اثر روی و سیلیس به روش های محلول پاشی نانوذرات و خاک مصرف بر برخی از صفات فیزیولوژیکی گیاه برنج (Oryza sativa L.)

به منظور بررسی اثر روش های کاربرد روی و سیلیس بر برخی صفات فیزیولوژیکی گیاه برنج رقم طارم هاشمی، آزمایشی در سال 1395 در شهرستان نور به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 16 تیمار در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل T1: شاهد، T2: کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم، T3: کاربرد خاکی سولفات روی، T4: سیلیکات کلسیم سولفات روی، T5: محلول پاشی نانوسیلیکون، T6: محلول پاشی نانوسیلیکون کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم، T7: محلول پاشی نانوسیلیکون کاربرد خاکی سولفات روی، T8: محلول پاشی نانوسیلیکون کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم سولفات روی، T9: محلول پاشی نانواکسید روی، T10: محلول پاشی نانواکسید روی کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم، T11: محلول پاشی نانواکسید روی کاربرد خاکی سولفات روی، T12: محلول پاشی نانواکسید روی کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم سولفات روی، T13: محلول پاشی نانوسیلیکون نانواکسید روی، T14: محلول پاشی نانوسیلیکون نانواکسید روی کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم، T15: محلول پاشی نانوسیلیکون نانواکسید روی کاربرد خاکی سولفات روی و T16: محلول پاشی نانوسیلیکون نانواکسید روی کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم سولفات روی بودند. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایش اثر معنی داری بر صفات میزان پروتئین کاه، روی دانه و کاه و سیلیس دانه و کاه داشتند ولی میزان پروتئین دانه و کلروفیل برگ پرچم تحت تاثیر تیمارهای آزمایش قرار نگرفتند. در بین تیمارهای مورد بررسی، مصرف توام سیلیس و روی منجر به بهبود جذب عناصر غذایی در مقایسه با کاربرد جداگانه عناصر و شاهد شد. این نشان دهنده جمع پذیری ترکیبات روی و سیلیس و اثر هم افزایی آن ها می باشد. کاربرد ترکیبی عناصر سیلیس و روی با هر دو روش محلول پاشی نانوذره و خاک کاربرد (T16) سبب بهبود میزان جذب عناصر غذایی در دانه و کاه برنج گردید ولی در بین روش های مورد استفاده، محلول پاشی نانوذرات اثرات مثبت بیشتری در بهبود خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه برنج نسبت به تیمارهای خاک کاربرد عناصر داشت.