جذب توریم (IV) از محلول های آبی با استفاده از زیست جادب زوج عامل دار شده با جلبک و مخمر

با تثبیت جلبک سیستوسریاایندیکا و مخمرنان ساکارومایسز سرویسیا در سیلیکاژل، یک زیست جاذب دوعاملی برای جذب یون های توریم (IV) از محلول های آبی فراهم شد. توانایی و ظرفیت جذب این زیست جاذب دوعاملی برای جذب توریم (IV) از محلول های آبی در روش ناپیوسته ارزیابی شد. با استفاده از روش سطح پاسخ بر پایه ی طرح مرکب مرکزی، تاثیر متغیرهای فرایندی pH (2 تا 6)، زمان (10تا min 180)، غلظت اولیه ی محلول توریم (IV) (50 تاmg/l 300) و مقدار جاذب (5/ 0 تا g/l 5) بر جذب زیستی توریم (IV) از محیط های آبی بررسی، و فرایند جذب بهینه سازی شد. تحلیل واریانس نشان داد که مقادیر جاذب، غلظت اولیه ی محلول توریم (IV)، زمان و pH به ترتیب، موثرترین عوامل در جذب زیستی توریم(IV) هستند. تحت شرایط بهینه (pH برابر با 5، زمان تماس min 5/137، غلظت اولیه ی g/l 5/237 محلول توریم (IV) و مقدار جاذب g/l63/1) میزان جذب mg/g 82/128 براورد شد. داده های سینتیکی با معادله ی سینتیکی درجه ی دوم به خوبی برازش شدند. داده های جذب نیز با هم دمای لانگمویر در مقایسه با هم دمای فروندلیچ و تمکین بهتر توصیف شدند. ظرفیت بیشینه ی زیست جاذب برای جذب توریم(IV) با هم دمای لانگمویر برابر mg/g 86/142 براورد شد. مقادیر محاسبه شده ی پارامترهای ترمودینامیکی نشان داد که فرایند جذب توریم(IV) در شرایط کاری به کار گرفته شده، خودبه خودی و گرماگیر بوده است و سازوکار فیزیکی دارد.