بررسی کارایی روش های رقومی به منظور ارزیابی تناسب کیفی اراضی (مطالعه ی موردی: دشت شهرکرد، استان چهارمحال و بختیاری)

در این پژوهش، کارایی روش های رقومی برای پیش بینی کلاس های تناسب کیفی محصولات گندم، یونجه، سیب زمینی و ذرت علوفه ای در دشت شهرکرد استان چهارمحال و بختیاری مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، 120 خاک رخ با فواصل تقریبی 750 متر حفر گردید و از اعماق مختلف، نمونه برداری صورت گرفت. بر اساس نتایج آزمایشگاهی، میانگین وزنی ویژگی های مورد نیاز تا عمق ریشه (برای گیاهان یک ساله و چندساله، به ترتیب عمق 100 و 150 سانتی متری) محاسبه گردید. سپس، ویژگی های خاک هر خاک رخ با معیارهای جدول نیازهای زمینی و ویژگی های اقلیمی مورد نیاز برای ارزیابی اقلیم منطقه با جدول های نیازهای اقلیمی محصولات مختلف مطابقت داده شدند. پس از آن، با استفاده از روش پارامتریک (فرمول ریشه دوم)، کلاس نهایی تناسب کیفی اراضی برای تمامی محصولات مورد مطالعه تعیین گردید. زیرکلاس نیز بر اساس نامطلوب ترین کلاس مربوط به مشخصات اقلیمی یا اراضی تعیین شد. برای پیش بینی کلاس های تناسب اراضی، مدل های رگرسیون درختی توسعه یافته، درختان تصمیم گیری تصادفی، شبکه های عصبی مصنوعی و رگرسیون لاجیستیک چندجمله ای استفاده گردیدند. نتایج نشان داد که در سطوح کلاس و زیرکلاس، برای تمامی محصولات مورد نظر، مدل درختان تصمیم گیری تصادفی دارای بالاترین مقدار صحت عمومی می باشد (هر چند که تفاوت چشمگیری بین این مدل ها وجود ندارد). صرف نظر از نوع مدل و محصول مورد مطالعه، مقادیر صحت عمومی از سطح کلاس به زیرکلاس کاهش می یابند. همچنین، مهم ترین پارامترهای محیطی برای پیش بینی کلاس و زیرکلاس تناسب کیفی اراضی، اجزای سرزمین و شاخص های سنجش از دور (شاخص گیاهی عمودی و شاخص گیاهی تفاضلی نرمال شده) می باشند.