بررسی تاثیرات نانوذرات تیتانیوم دی اکسید دوپه شده با نیتروژن در فتودینامیک تراپی سلول های M CF-7 سرطان پستان

اخیرا، نانوذرات تیتانیوم دی اکسید (TiO2) با قابلیت فعالیت نوری تحت نور فرا بنفش به عنوان یک نانوحساسگر نوری (nano-photosensitizer) برای سرطان پیشنهاد شده اند. بااین حال، به علت مضرات پرتوهای فرا بنفش نانوذرات ارتقا یافته دیگری برپایه ی TiO2 با توانایی فعال شدن با منبع نور ایمن تری مثل نور مرئی برای فتودینامیک تراپی (photodynamic therapy) توصیه شده اند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات فوتودینامیک نانوذرات تیتانیوم دی اکسید دوپه شده با نیتروژن (N-TiO2) بر رده سلولی MCF-7 به عنوان سلول های اپیتلیالی سرطان پستان انسانی می باشد.
سلول های MCF-7 با غلظت های مختلف از نانوذرات N-TiO2 تیمار شده و به منظور تحریک فعالیت فتوکاتالیکی، تحت تابش با یک منبع نور مرئی قرار گرفتند. آزمون دفع رنگ تریپان بلو برای بررسی میزان زیستایی و رشد سلولی، 24 و 48 ساعت پس از تابش نور انجام شد. رنگ آمیزی آکریدین اورنج/اتیدیوم بروماید (AO/EtBr) و آزمون قطعه قطعه شدن DNA برای تشخیص نوع مرگ سلولی استفاده شد.
تیمار سلول های MCF-7 با نانوذرات N-TiO2 تا غلظت μg/ml100 تاثیر قابل توجهی روی رشد و زیستایی نداشت. درحالی که در حضور نور مرئی با افزایش غلظت، میزان مرگ سلولی به طور قابل توجهی افزایش یافت. رنگ آمیزی AO/EtBr و آزمون قطعه قطعه شدن DNA نشان داد که نوع مرگ سلولی القا شده توسط نانوذرات N-TiO2 بر اساس PDT عمدتا از طریق آپوپتوز است.
نانوذرات N-TiO2 همراه با نور مرئی می توانند به عنوان یک نانوحساسگر ایمن در فتودینامیک تراپی سلول های سرطانی پستان پیشنهاد شود.