مکانیسم های روانی- دفاعی و آلکسی تایمیا در بیماران مبتلا به سرطان

هدف از این مطالعه مقایسه نوع مکانیسم های دفاعی مورد استفاده و آلکسی تایمیا در بیماران مبتلا به[WU1] سرطان با افراد سالم و نیز تعیین سهم پیش بینی هر یک از سه نوع مکانیسم دفاعی (رشد یافته، رشد نایافته و نوروتیک) در پدیدایی آلکسی تایمیا بود.
از بین بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بخش شیمی درمانی بیمارستان شهید بهشتی شهر قم 45 بیمار به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. 45 فرد سالم نیز به شیوه همتاسازی از بین کارکنان کادر پرستاری بیمارستان شهید بهشتی وارد پژوهش شدند. داده های جمع آوری شده بوسیله پرسشنامه های سبک های دفاعی و مقیاس آلکسی تایمیای تورونتو با استفاده[WU2] از آزمون های آماری تی مستقل، همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
در مقایسه با افراد سالم، بیماران مبتلا به سرطان، نمرات بالاتری در مقیاس آلکسی تایمیا (01/0 =P)، زیرمقیاس دشواری در شناسایی هیجانات (03/0 =P ) و همچنین مکانیسم های دفاعی رشد نایافته (007/0 =P) بدست آوردند. مکانیسم های[WU3] دفاعی رشد نایافته با نمره کلی مقیاس آلکسی تایمیا و زیرمقیاس های دشواری در شناسایی هیجان و توصیف هیجان همبستگی معنادار داشتند (01/0 >P ). مکانیسم های دفاعی رشد نایافته قادر به پیش بینی آلکسی تایمیا در افراد مبتلا به سرطان بودند (005/0 >P ).
بحث: یافته های حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که ابتلا به سرطان به عنوان یک رویداد استرس زا منجر به راه اندازی مکانیسم های دفاعی رشد نایافته به عنوان مکانیسم های روانی غالب در اکثر بیماران مبتلا می شود. آلکسی تایمیا که ارتباط تنگاتنگی با مکانیسم های دفاعی رشد نایافته دارد نیز یک واکنش دینامیک برای مقابله با هیجانات ناخوشایند ناشی از رویداد بیماری است.