شناسایی الگوهای جهش ژنی حاصل از مقاومت به موپیروسین در ظهور سویه های بالینی استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین با استفاده از روش ذوب با کیفیت بالا

آنتی بیوتیک های موثر بر پروتئین سازی مانند موپیروسین، ممکن است در دراز مدت سبب جهش های ژنی در استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (Methicillin-resistant Staphylococcus aureus یا MRSA) شود. استفاده از روش های دارای حساسیت بالا، نقش مهمی در شناسایی این باکتری ها دارد. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، شناسایی جهش های ژنی با استفاده از روش آنالیز منحنی دمای ذوب DNA با کیفیت بالا (High-resolution melting یا HRM) بود.
مقاومت به موپیروسین با روش میکرودایلوشن مطابق با دستورالعمل Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) و تکثیر ژن mupA در ایزوله های بالینی MRSA با روش Polymerase chain reaction (PCR) مشخص گردید. سپس تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزارهای StepOne و HRM انجام شد. نتایج تعیین توالی به عنوان روش استاندارد مورد استفاده قرار گرفت.
از 162 ایزوله ی استافیلوکوک اورئوس، 83 ایزوله (32/51 درصد) به متی سیلین مقاومت داشتند که از این میان، 47 ایزوله (80/52 درصد) مقاومت حد بالا را نشان دادند. همه ی ایزوله های دارای مقاومت فنوتیپی نسبت به موپیروسین، حامل ژن mupA بودند. بیشترین و کمترین فراوانی به ترتیب در سویه های مقاوم به پنی سیلین (62/79 درصد) و سفتازیدیم (17/6 درصد) مشاهده شد. بیشترین ایزوله های استافیلوکوک اورئوس دارای مقاومت به موپیروسین از نمونه های زخم به دست آمد. در این بین، ایزوله های گرفته شده از زخم و خون دارای بیشترین جهش در باز A و G بودند. ارتباط معنی داری بین نوع نمونه ی بالینی و میزان جهش، مقاومت به موپیروسین و متی سیلین وجود داشت (050/0 > P).
جهش های ژنی حاصل از آنتی بیوتیک موپیروسین، سبب مقاومت چنددارویی و مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوک اورئوس می شود.