تعیین میزان آلودگی مایکوتوکسین ها در گندم های وارداتی به استان مازندران به کمک کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا

گندم به دلیل تامین بخش اعظم آردهای مورد استفاده برای تهیه نان در اغلب جوامع از جمله ایران، یکی از مهمترین غلات به شمار می رود. امکان آلودگی گندم به مایکوتوکسین ها، بسته به شرایط مختلف تولید و نگهداری وجود دارد. با توجه به سرطان زایی و جهش زا بودن مایکوتوکسین ها نظارت بر میزان آلودگی در گندم های وارداتی و جلوگیری از ورود گندم با کیفیت پایین به زنجیره غذایی امری ضروری است. بنابراین مطالعه حاضر به منظور تعیین آلودگی گندم های وارداتی به استان مازندران انجام شد.
در این تحقیق، نمونه های گندم وارداتی از کشورهای حوزه دریای خزر از نظر میزان رطوبت و مایکوتوکسین ها (اکراتوکسین A، زیرالنون و دئوکسی نیوالنول) مورد ارزیابی قرار گرفتند. آلودگی مایکوتوکسین ها به روش HPLC از طریق خالص سازی با ستون ایمونوافینیتی برای اکراتوکسین A و زیرالنون، و ستون فاز جامد برای دئوکسی نیوالنول انجام شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین اکراتوکسین A، زیرالنون و دئوکسی نیوالنول در گندم های وارداتی به ترتیب 2/24، 133/50و ng/g 181/60 بودند.
همه نمونه ها از نظر میزان مایکوتوکسین ها بر طبق حدود مجاز تعیین شده توسط استاندارد ملی ایران در حد قابل قبول برای مصرف بودند. از طرف دیگر، ارتباط مستقیمی بین میزان دئوکسی نیوالنول با میزان رطوبت نمونه ها (0/092-) مشاهده نشد و همبستگی بین رطوبت با اکراتوکسین A و زیرالنون به ترتیب 0/104 و 0/168 بود.