تاثیر تمرین هوازی پس از قرارگیری در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژن TLR4 و TLR2 در بافت هیپوکمپ مغز موش های صحرایی

قرارگیری در هوای آلوده بر سیستم عصبی مرکزی تاثیرگذار است و به التهاب و تخریب عصبی منجر می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان mRNA ژن گیرنده شبه تول 2و 4 (TLR4 و TLR2 ) در هیپوکمپ مغز موش ها بود. 24 سر موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه الف) کنترل، ب) آلودگی، ج) تمرین و د) تمرین- آلودگی قرار گرفتند. موش های گروه های ب و د به مدت چهار هفته در معرض ذرات قرار گرفتند. پس از هر جلسه آلودگی، گروه دو ج به اجرای برنامه تمرین هوازی با 50 درصد سرعت بیشینه خود (60 دقیقه در هر جلسه) پرداختند. با استفاده از روش Real time-Pcr بیان mRNA ژن های TLR4و TLR2در بافت هیپوکمپ مغز موش ها ارزیابی شد. برای تعیین معنادار بودن تاثیر تمرین و آلودگی از تحلیل واریانس دوطرفه استفاده شد. هوای آلوده به ذرات کربن سیاه به افزایش معنا داری در بیان mRNA ژن های TLR4 (005/0=P) و TLR2(033/.=P) منجر شد. تمرین تاثیر معناداری بر بیان mRNAژن TLR4(137/0=P) و TLR2 (113/0=P) نداشت و تمرین به دنبال قرارگیری در معرض هوای آلوده تاثیر معناداری بر بیان mRNAژن های TLR4 (063/0=P) و TLR2(867/0=P) در بافت هیپوکمپ موش های صحرایی نر نداشت. همچنین، تمرین با کاهش معنا دار توده بدن در گروه های در معرض ذرات کربن سیاه همراه شد. به نظر می رسد تمرین هوازی سبب تنظیم کاهشی TLR4 و TLR2 در هیپوکمپ مغز موش ها پس از قرارگیری در معرض هوای آلوده می شود و شاید بتواند آثار التهاب عصبی ناشی از آلودگی را تعدیل کند.