شناسایی تغییر الگوی دینامیک EEG در اختلال طیف اوتیسم مبتنی بر فضای قبض و بسط سیگنال

اختلال اوتیسم یا درخودماندگی ذهنی یکی از اختلالات رایج بین کودکان است که با وجود تلاش های بسیار، هنوز هم تشخیص دقیق آن با روش های پاراکلینیکی ممکن نیست، از طرف دیگر، تشخیص زودهنگام این اختلال قبل از 18 ماهگی نقش به سزایی در اثر بخشی روش های درمانی بر این کودکان دارد. در این تحقیق، فضای جدیدی برای کمی سازی کیفیت تعاملات مغزی ارائه شده است که آن را فضای قبض و بسط (SFS) می نامیم، این فضا مبتنی بر نگرش سیبرنتیک، کل نگر و اطلاعاتی به سیگنال است. پس از انتقال سیگنال الکتروانسفالوگراف (EEG) به SFS برای 60 کودک نرمال و 60 کودک درخودمانده ی ذهنی در رنج سنی 3 تا 10 سال، با توجه به نگرش سیبرنتیک، در استخراج ویژگی نیز هر کودک با خودش در دو وضعیت مشاهده ی انیمیشن با صدا و بدون صدا مقایسه گردیده است و تفاوت تفاوت ها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج اعمال آزمون های آماری حاکی از معناداری بسیار زیاد (P-Value=1.4E-4) ویژگی های کیفی استخراج شده در تشخیص تغییر الگوی سالم و درخودمانده ی ذهنی است.