مطالعه جامعه شناختی تغییرات گفتمانی نسل های سه گانه خانواده ایرانی

در این پژوهش به مطالعه روابط درون خانواده ازمنظر روابط میان سه نسل کهن سال، میان سال و جوان پرداخته شده است تا روشن شود که این روابط تابع چه گفتمان هایی است و آیا این گفتمان ها به هم نزدیک اند یا نشانه مشهودی از فاصله میان این سه نسل دیده می شود. روش محقق بهره گیری از رهیافت کیفی، مبتنی بر تحلیل موقعیت گفتمانی، با تاکید بر مصاحبه های روایی، و درنهایت کشف نظریه زمینه ای گفتمانی بوده است. به این منظور، 30 نفر از شهروندان تهرانی به شیوه هدفمند و چندگانه انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که روابط میان سه نسل در خانواده ایرانی هم گراست و درعین تفاوت گفتمان نوگرایی سنت پیشه نسل اول، نوگرایی محافظه کارانه نسل دوم، و نوگرایی پیش رو نسل سوم، هرسه در گفتمانی به هم نزدیک می شوند که گفتمان نوگرایی است و برآیند آن نظریه زمینه ای گفتمان هم گرایی نسلی نوخواهانه در خانواده ایرانی است و خانواده درعین تفاوت ها، در مسیر تهدید نسلی قرار ندارد و همچنان خانواده موضوع دارای اهمیت و اولویت نسل هاست.