بررسی اثر کشندگی سیرینول (®Sirinol) و اسپیرودیکلوفن (Envidor®) روی Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae) در شرایط آزمایشگاهی و مزرعه ای

کنه تارتن دو نقطه ای یکی از آفات مهم و اقتصادی در مزارع لوبیا است. در این تحقیق، اثر آفت کش گیاهی سیرینول و کنه کش شیمیایی اسپیرودیکلوفن روی تخم و بالغ این آفت در شرایط آزمایشگاهی و مزرعه ای مورد بررسی قرار گرفت. از دستگاه برج پاشش برای زیست سنجی ها استفاده شد. از سوی دیگر، به منظور بررسی غلظت های 1000، 2000 و 4000 پی پی ام از آفت کش سیرینول و غلظت های 300، 600 و 1200 پی پی ام از کنه کش اسپیرودیکلوفن، آزمایشی در شرایط مزرعه ای با 7 تیمار و 4 تکرار در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انجام گرفت. نمونه برداری از جمعت آفت یک روز قبل، سه، هفت، چهارده و بیست و یک روز پس از تیمار انجام گرفت. میزان LC50 آفت کش سیرینول برای تخم و کنه بالغ با گذشت 72 ساعت از زمان تیمار به ترتیب 3/1192 و 3/592 پی پی ام و میزان LC50 کنه کش اسپیرودیکلوفن به ترتیب 8/289 و 9/172 پی پی ام براورد شد. بر این اساس، کنه های بالغ نسبت به تخم ها حساسیت بیشتری در برابر هر دو ترکیب ذکر شده داشتند. نتایج زیست سنجی مزرعه ای نشان دهنده دوام اثر طولانی تر آفت کش سیرینول بود. به طوری که 21 روز پس از تیمار، میزان کشندگی غلظت پشنهاد شده مزرعه ای این ترکیب برای کنه تارتن بالغ 11/92 درصد بود. همچنین سمیت این ترکیب برای کنه شکارگرAthias-Henriot Phytoseiulus persimilis بسیار کمتر از کنه کش اسپیرودیکلوفن بود. بر اساس معیارهای IOBC، آفت کش سیرینول در نمونه برداری های 21 روز پس از تیمار و در غلظت پیشنهاد شده مزرعه ای در گروه سموم با خطر کم و کنه کش اسپیرودیکلوفن در گروه سموم خطرناک برای این دشمن طبیعی دسته بندی شدند.