نقش پیش بین خودکارآمدی، تاب آوری و عمل به باورهای دینی در فرسودگی شغلی پرستاران

بررسی متغیرهای روان شناختی مرتبط با فرسودگی شغلی پرستاران به علت استرس زا بودن حرفه پرستاری دارای اهمیت است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودکارآمدی، تاب آوری و عمل به باورهای دینی با فرسودگی شغلی در پرستاران بود.
مواد و جامعه آماری پژوهش عبارت بود از کلیه پرستاران مرد و زن مشغول به خدمت در بیمارستان های طالقانی، بقیه الله (عج) و امام خمینی شهر تهران در سال 1393 که از این جامعه نمونه ای به حجم 180 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه عمل به باورهای دینی (معبد)، مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون ((CD-RIS، مقیاس خودکارآمدی شرر (GSE) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (MBI) استفاده شد.
داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با فرسودگی شغلی (45/0-=r، 001/0>p)، تاب آوری با فرسودگی شغلی (44/0-=r، 001/0>p) و عمل به باورهای دینی با فرسودگی شغلی (32/0-=r، 001/0>p) رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای عمل به باورهای دینی، تاب آوری و خودکارآمدی روی هم رفته قادر به تبیین 55 درصد از واریانس فرسودگی شغلی می باشند.
با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود متخصصین سلامت روان و مدیران دخیل در این حوزه جهت کاهش فرسودگی شغلی پرستاران بر نقش عمل به باورهای دینی، تاب آوری و خودکارآمدی توجه کنند.