یوم الرحبه و تحلیل مواجهه شاهدان غدیر خم با آن

حدیث غدیر خم از مهم ترین اسناد شیعه در اثبات ولایت امام علی ع است. به رغم تواتر و دلالت صریح آن بر امامت، یکی از دلایل مخالفان امامت و ولایت بلافصل حضرت علی7، ادعای استشهادنکردن ایشان به حدیث مزبور است. از آنجا که بیشتر دوران امامت ظاهری ایشان در کوفه سپری شد و یکی از میدانگاه های معروف کوفه به گاه ایراد خطبه، رحبه بود، این مقاله یکی از مناشده های امام7 را در این میدان، به روش توصیفی تحلیلی با رویکرد کتاب خانه ای بررسی کرد و به این نتایج دست یافت که ایشان در رحبه به حدیث غدیر استشهاد کرده که حدود 30 نفر از اصحاب پیامبر9، برخی به صراحت و فی المجلس شهادت داده و برخی بعدها به آن اذعان کردند. از شواهد به دست می آید که مناشده مزبور، علاوه بر روایت شدن از طریق صحابه، تواتر معنوی نیز دارد؛ و از قراین، از جمله اینکه مناشده پس از جنگ جمل و تردید در اطاعت از امام7 رخ داده و حضرت7 با شدت با منکران برخورد کرده و نیز از ابتلای برخی به بیماری و سپس اقرار آنان به حدیث، برمی آید که منظور از حدیث غدیر امامت و ولایت است نه صرف محبت و دوستی